…της γυναίκας που σε όλη της την ζωή προσπαθεί να βρει την ισορροπία της με το άλλο φύλλο. Σ’αυτήν εμπιστεύθηκε η φύση την ιερή αποστολή της μητρότητας και σ’αυτήν ενσαρκώνονται τα υψηλότερα ανθρώπινα συναισθήματα, μητρική στοργή, αυτοθυσία, αφοσίωση, αγάπη, έρωτας. Μετά από μακροχρόνιους αγώνες, κατάφερε πλέον να σταθεί ισάξια με τον άντρα στους χώρους δουλειάς, σε διακεκριμένες επιστημονικές, δικαστικές και πολιτικές θέσεις. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως η υποτίμηση και η περιφρόνηση προς το πρόσωπό της εξαφανίσθηκαν.
Ανεξάρτητα όμως απ’αυτά, η νοοτροπία των υπερβολών υποχωρεί. Οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα αναθεωρούνται σε επίπεδο όχι μαστιγίου, αλλά διαλόγου. Εκείνο που δεν πρέπει να πεθάνει είναι η επίγνωση της οικογενειακής αποστολής και της συζυγικής ζωής ανδρός-γυναίκας και κυρίως η συνείδηση ευθύνης, χωρίς υποβάθμιση του ρόλου τους μέσα στον κοινωνικό στίβο.
Ο Μπουαλώ είχε πει : “Οι γυναίκες είναι γηρεμοί, σκεπασμένοι με λουλούδια”. Δυστυχώς όμως δε γνώριζε ότι η γυναίκα είναι ο κήπος της ζωής, στον οποίο φυτρώνουν όλα τα υπόλοιπα λουλούδια της δημιουργίας, όλες οι ομορφιές της ζωής με χρώματα κι αρώματα. Η γυναίκα είναι η καρδιά της ανθρωπότητας και ο άνδρας το αίμα που κυλάει μέσα στην καρδιά!
