50.000 θύματα. Εκατομμύρια πρόσφυγες.
Η Δημοκρατία χάνει έδαφος επικίνδυνα.
Οι προσπάθειες να αποτραπεί ο πόλεμος απέτυχαν, αλλά οι προσπάθειες για το σταμάτημα αυτού του παραλογισμού οφείλουν να είναι πολλές και οφείλουν να πετύχουν!
Αυτής της μορφής οι επιθέσεις δεν είναι επιθέσεις εναντίον ενός κράτους, είναι επιθέσεις ενάντια στην ελευθερία και την ίδια τη ζωή.
Οφείλουν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης να σταθούν εμπόδιο σ’αυτή την παραφροσύνη και να υπερασπιστούν το δικαίωμα όλων των λαών για Δημοκρατία, Ελευθερία , Ειρήνη. Να μπει πια ένα φρένο στην πολεμοκαπηλία και την κάθε μορφή βίας που οδηγεί αδιαμφισβήτητα σε ανθρωπιστική κρίση. Το οφείλουμε στα παιδιά του κόσμου…
Κι όσο οι ορδές των ξεριζωμένων ξεκινούν ένα άγνωστο ταξίδι..
Κι όσο αφήνουν πίσω τους το σπίτι που μεγάλωσαν , το πατρικό τους με τις οικογενειακές φωτογραφίες στον τοίχο…
Κι όσο παραγεμίζουν βαλίτσες με τα ρουχαλάκια του παιδιού, την κουβερτούλα για το κρύο, το αρκουδάκι της μπέμπας και το φυλαχτό της γιαγιάς…
Κι όσο γεμίζουν την καρδιά τους με αποσκευές ψυχής και αναμνήσεις…
Τόσο οφείλουμε να καταδικάσουμε απερίφραστα, να σταθούμε αλληλέγγυοι, να παλέψουμε με κάθε τρόπο για την Ειρήνη και την Δημοκρατία.
Μισώ τον Φασισμό και τον πόλεμο.
Βαδίζω μ’αυτούς που αγαπούν την Ειρήνη.
Για να παίξουν αμέριμνα τα παιδιά στις αυλές.
Για να χαμογελούν οι μανάδες στα παράθυρα.
Για να λάμπει σαν ήλιος το ψωμί σ’όλα τα τραπέζια.
Για ν’ανοίγουν σαν άσπρα λουλούδια τα βιβλία.
Γ. Ρίτσος
